Η Δευτεροβάθμια περίθαλψη καλύπτει τις υπηρεσίες προς ασθενείς που νοσηλεύονται σε Κλινικές ή νοσοκομεία. Οι υπηρεσίες αυτές παρέχονται με τις ακόλουθες μορφές θεραπευτηρίων:
- Δημόσια νοσοκομεία που χρηματοδοτούνται από το κράτος και ολιγάριθμα ανεξάρτητα θεραπευτήρια (ευρύτερος δημόσιος τομέας) που επιχορηγούνται από το κράτος (καλύπτουν το 72,7% των συνολικών νοσοκομειακών κλινών) και
- Ιδιωτικές κλινικές, που λειτουργούν ως ανεξάρτητες οικονομικές μονάδες (καλύπτουν το 27,3% των διαθέσιμων κλινών).

Θεσμικό Πλαίσιο

Τη δεκαετία του 80, ο κλάδος των ιδιωτικών κλινικών περιορίστηκε σημαντικά, κυρίως λόγω της ακολουθούμενης πολιτικής που στόχευε στην ενίσχυση του νεοσύστατου, τότε, Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ). Ειδικότερα, με βάση το νόμο 1397/83 είχε σταματήσει η χορήγηση αδειών για ίδρυση νέων κλινικών ή επέκταση υφιστάμενων. Έτσι, τη δεκαετία που ακολούθησε αυξήθηκαν τα δημόσια νοσοκομεία την ίδια στιγμή που μειωνόταν ο αριθμός των αντίστοιχων ιδιωτικών θεραπευτηρίων.
Μια δεκαετία αργότερα, με το Προεδρικό Διάταγμα 247/91, επιτράπηκε ξανά η ίδρυση, λειτουργία και μεταβίβαση ιδιωτικών κλινικών, καθώς επίσης και η δημιουργία ανεξάρτητων διαγνωστικών μονάδων μέσα σε αυτές. Παράλληλα με το παραπάνω ΠΔ, το ΠΔ 517/91 θέτει νέες, αυστηρότερες προδιαγραφές οικοδομής και εξοπλισμού των ιδιωτικών κλινικών. Είναι σαφές πως το πολύπλοκο και αυστηρό ισχύον θεσμικό πλαίσιο δεν βοηθάει την ίδρυση νέων και ιδιαίτερα μικρών ιατρικών εταιριών.

Στοιχεία αγοράς (2008)

Το 2007 (η πιο πρόσφατη χρονιά για την οποία υπάρχουν σχετικά δημοσιευμένα στοιχεία), η κατανομή των θεραπευτηρίων (δευτεροβάθμια περίθαλψη) έχει ως ακολούθως:

Σε σύνολο 313 Νοσοκομείων, το 54% (167) είναι ιδιωτικά και το 46% (146) είναι δημόσια ή ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Αντίστοιχα, ο αριθμός των κλινών, την ίδια χρονιά, αναλύεται ως ακολούθως: Σε σύνολο 53.888 κλινών, το 27,3% (14.707) αφορούν ιδιωτικά θεραπευτήρια και το 72,7% (39.181) αφορούν δημόσια νοσοκομεία ή νοσοκομεία του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Στην Αττική, όπου συγκεντρώνεται το 33% των Νοσοκομείων της χώρας και το 42% των κλινών, η κατανομή έχει ως ακολούθως:
Σε σύνολο 103 Νοσοκομείων, το 58% (60) είναι ιδιωτικά και το 42% (40) είναι δημόσια ή ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Αντίστοιχα, σε σύνολο 22.652 κλινών, το 31,8% (7.211) αφορά ιδιωτικά θεραπευτήρια και το 68,2% (15.441) αφορά δημόσια νοσοκομεία ή νοσοκομεία του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Η αγορά των ιδιωτικών κλινικών εμφανίζει τη μεγαλύτερη αύξηση κατά την περίοδο 1998 – 2008 με μέσο ετήσιο ρυθμό 16,3%. Ειδικότερα, το 2008 η αξία της συγκεκριμένης αγοράς εκτιμάται σε 1.330 εκατ. € έναντι 1.190 εκατ. € το 2007 (αύξηση 11,8%).

(πηγή οικονομικών στοιχείων: Γ.Γ. Ε.Σ.Υ.Ε, Κλαδικές μελέτες 2009)

Ειδικά χαρακτηριστικά αγοράς

- Αγορά με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
- Ανεπαρκές σύστημα δημόσιας υγείας με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλο περιθώριο για την ιδιωτική πρωτοβουλία.
- Ιδιωτική Υγεία δυο ταχυτήτων.
- Αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο διέπει την κατασκευή νέων νοσοκομειακών μονάδων.
- Έλλειψη τεχνογνωσίας.
- Υπο-ασφαλισμένος πληθυσμός.
- Έλλειψη δικτύων.

Οι τάσεις

Παρόλο που τα Νοσοκομεία του Δημοσίου και ευρύτερου δημόσιου τομέα συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο αριθμό κλινών, ο αριθμός αυτός δεν είναι σε θέση να καλύψει την αυξανόμενη ζήτηση, δεδομένου ότι η σημαντική μείωση, τη δεκαετία του 80, των νοσηλευτικών κλινών των ιδιωτικών νοσοκομείων δεν αντισταθμίστηκε με την αύξηση, την ίδια περίοδο, των κλινών των δημόσιων μονάδων.
Αναλυτικότερα για τον Ιδιωτικό τομέα: Οι μονάδες που καλύπτουν το σύνολο των περιπτώσεων διάγνωσης και νοσηλείας είναι περιορισμένες και αυτό οφείλεται στο υψηλό κόστος των επενδύσεων που απαιτείται. Από αυτές ελάχιστες είναι εκείνες που προσφέρουν πληρότητα και ποιότητα υπηρεσιών υγείας με αποτέλεσμα οι μονάδες αυτές να αδυνατούν να καλύψουν τη υφιστάμενη ζήτηση.
Η δυσκολία εισόδου νέων μονάδων στον κλάδο, λόγω του υψηλού κόστους των επενδύσεων και του χρόνου υλοποίησης μιας τέτοιας επένδυσης, που ξεπερνά τα 3 χρόνια, θέτουν σε πλεονεκτική θέση τις νοσοκομειακές μονάδες που ήδη ανήκουν στο κλάδο, με την προϋπόθεση ότι θα διατηρήσουν την ικανότητα τους στο διαρκή εκσυγχρονισμό και στην παροχή υπηρεσιών με υψηλές προδιαγραφές.

Δευτεροβάθμια Περίθαλψη ή Νοσοκομειακές Δαπάνες θεωρούνται όλες οι  δαπάνες στην περίπτωση που ο ασφαλιζόμενος απαιτείται να εισαχθεί σε νοσηλευτικό ίδρυμα ως εσωτερικός ασθενής (διανυκτέρευση) συμπεριλαμβανομένων όλων εκείνων που είναι ιατρικώς απαραίτητες για την πλήρη αποκατάσταση της υγείας του και που μπορεί να αφορούν έξοδα Δωματίου και Τροφής, αμοιβές ιατρού, χειρουργού, αναισθησιολόγου, διαγνωστικές και άλλες εξετάσεις που πραγματοποιούνται στα πλαίσια της νοσηλείας, φάρμακα, διάφορα αναλώσιμα κ.λπ.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την 100% κάλυψη των δαπανών νοσηλείας, είναι η αναγγελία της νοσηλείας στο Συντονιστικό Κέντρο της εκάστοτε εταιρίας.

Συμπληρώστε την φόρμα επικοινωνίας και άμεσα θα επικοινωνήσει μαζί σας ένας εξειδικευμένος ασφαλιστικός μας σύμβουλος.

Πατήστε  για συμπλήρωση φόρμας