ι περισσότερες ελληνικές οικογένειες διαθέτουν και μια δεύτερη εξοχική κατοικία ή αυτό το…«σπίτι στο χωριό», το οποίο ακριβώς όπως και η μόνιμη κατοικία «απειλείται» καθημερινά από δεκάδες κινδύνους που καλύπτουν κατά κανόνα οι ασφαλιστικές εταιρείες. Ωστόσο τα συμβόλαια ασφάλισης κατοικίας για εξοχικά έχουν ορισμένες ιδιαιτερότητες που καλό είναι ο κάθε ασφαλισμένος να τις γνωρίζει εκ των προτέρων.

Καταρχάς, δεν ασφαλίζουν όλες οι ασφαλιστικές εταιρείες εξοχικές κατοικίες και αυτές που το κάνουν θέτουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Για παράδειγμα μπορεί να απαιτηθεί από την ασφαλιστική σας η τακτική επίσκεψη και έλεγχος της κατοικίας ανά τακτά χρονικά διαστήματα ή η υποχρεωτική ασφάλιση της κύριας κατοικίας σας. Ξεχωριστή περίπτωση αφορά η κάλυψη του κινδύνου της κλοπής, καθώς πολλές ασφαλιστικές δεν καλύπτουν για τον συγκεκριμένο κίνδυνο τις εξοχικές κατοικίες, ή το κάνουν με πολύ αυξημένα ασφάλιστρα και απαλλαγές. Επίσης, κάποιες εταιρείες για την ασφάλιση μιας εξοχικής εταιρείες έναντι του κινδύνου της κλοπής θέτουν επιπλέον προϋποθέσεις, όπως η ύπαρξη συναγερμού συνδεδεμένου με εταιρεία security.  

Ένα επίσης, πρόβλημα που εντοπίζεται πολύ συχνά στην ασφάλιση εξοχικής κατοικίας είναι αυτό της κατασκευής. Σε γενικές γραμμές οι ασφαλιστικές θέτουν προϋποθέσεις για την ασφάλιση των ακινήτων όπως: η στέγη να είναι από μπετόν αρμέ ή οι εξωτερικοί τοίχοι να είναι τουβλόκτιστοι, λιθόκτιστοι ή μπετον αρμέ. Ειδικά για την κάλυψη του σεισμού, όλες σχεδόν οι εταιρείες θέτουν ως προϋπόθεση ασφάλισης το κτήριο να έχει κατασκευαστεί μετά το 1960. Πολλές κατοικίες σε χωριά δεν καλύπτουν πάντα αυτές τις προϋποθέσεις.

Τι να προσέξετε

Πέρα των παραπάνω προϋποθέσεων, τα προγράμματα ασφάλισης εξοχικής κατοικίας λειτουργούν ακριβώς όπως και αυτά που αφορούν την μόνιμη κατοικία. Σε αυτό πλαίσιο εξαιρετική σημασία έχει ο σωστός καθορισμός της ασφαλιζόμενης αξίας τόσο της οικοδομής όσο και του περιεχομένου του σπιτιού.

Το ακίνητο πρέπει να ασφαλίζεται σε ρεαλιστικές και τρέχουσες ασφαλιζόμενες αξίες. Και αυτό γιατί όταν ένα κτίριο ασφαλίζεται σε αξία λιγότερη από την αξία ανακατασκευής αυτόματα στην περίπτωση μιας ζημιάς λειτουργεί ο λεγόμενος αναλογικός όρος. Δηλαδή αν ένα κτίριο αξίζει για παράδειγμα 100.000 ευρώ και ασφαλιστεί για 50.000 ευρώ, τότε στην περίπτωση μιας ζημιάς αξίας π.χ. 20.000 ευρώ, ο δικαιούχος της ασφάλισης θα εισπράξει το 50 % της ζημιάς (10.000 ευρώ). Αυτό γίνεται γιατί το κτίριο είχε ασφαλιστεί για το 50 % της πραγματικής αξίας του.

Επιπλέον ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στις απαλλαγές. Οι απαλλαγές αφορούν στο ποσό της αποζημίωσης και εκφράζονται στο συμβόλαιο είτε ως απόλυτα μεγέθη (πχ 1.000 ευρώ), το οποίο σημαίνει πως η ασφαλιστική αποζημιώνει το κόστος της ζημιάς μείον 1.000 ευρώ, είτε ως ποσόστο (πχ 15%) το οποίο σημαίνει πως από το σύνολο των εξόδων αποκατάστασης μιας ζημιάς η ασφαλιστική θα καλύψει το 85% (μέχρι το ανώτατο όριο βέβαια) και ο ιδιοκτήτης της οικίας το υπόλοιπο 15%.

Υπάρχει και η πιθανότητα να προβλέπεται και συνδυασμός των δύο παραπάνω απαλλαγών. Παραδείγματος χάριν αν στο ασφαλιστήριο προβλέπεται απαλλαγή ποσοστό 10% με ελάχιστο ποσό τα 1.000 ευρώ, σημαίνει ότι ότι σε περίπτωση ζημιάς ο ιδιοκτήτης της οικίας θα πληρώσει το 10% του κόστους αποκατάστασης της ζημιάς, αν αυτό είναι πάνω από 1.000 ευρώ. 

πηγη